فتو گالری صبح کازرون

مرحوم کازرونی علاوه بر اینکه تاجر زحمتکش خوبی بود، به عمران و آبادی نیز عشق و علاقه مخصوصی داشت. چه بسیار قرا و مــزارع بایری را که آباد کرده و باعث رونق فلاحت و اداره کردن معیشت عده زیادی از فلاحین گردیده، مغازه‌ها و عمارات و ابنیه بی‌حسابی که این مرد بزرگ در اصفهان باعث بنا و ایجاد آنها گردیده، الان در مقابل چشم عموم جلوه‌گر است.

قلعه پوسکان از آثار تاریخی دوران ساسانی-اسلامی است.که در ۸ کیلومتری جنوب روستای پوسکان ودر حدود ۱۵ کیلومتری جنوب کازرون واقع شده است. این قلعه که نخست بار در سال ۱۳۳۹ (۱۹۶۰ م.) توسط لویی و اندنبرگ کشف گردید ،به نام «دژ دقیانوس» نیز معروف است. این قلعه دو طبقه ، بر روی تپه سنگی بنا شده و دارای یک ورودی ، دیوار با محوطه باچهار برج دو نبشس دور تمام و میان خالی ، شکاف هایی جهت تیر اندازی و دروازه ای به پهنای ۸۰/۱ متر است . اندازه های ضلع خای شمال غربی و جنوب شرقی قلعه قلعه که نقشه ای تقریبا مربع شکل دارد ، ۴۰/۲ متر است و ضلع های شمال شرقی و جنوب غربی ۶۰/۲۰متر است و با بیرون نشستگی برج ها ، اندازه ها در ضلع های شمال غربی و جنوب شرقی به ۵۰/۲۵ ود ضلع های جنوب شرقی و جنوب غربی به ۷۰/ ۲۵ متر می رسد . دیوار محوطه که ارتفاع آن در ۸ تا ۱۰ متر می رسد ، دارای پهنایی به ضخامت ۱۰/ ۲ متر در بخش هم کف و ۲ متر در طبقات است . این دیوار از رگچین لاشه سنگ های گرد آمده در ماده ای چسبیده از شفته گچ بسیار غلیظ ساخته شده است . روکار بیرونی از رج های منظم خرده سنگ یا از قطعه سنگ های رگچین تشکیل شده است . قطر هر یک از چهار برج دو نبشی ۸۰/۵ متر و قطر فضای درونی آنها ۲ متر است . ارتفاع ورودی فضای داخلی برج ها ۹۰/۱متر و پهنای آن نیز ۷۰ سانتی متر است . برج دو نبشی جنوبی نسبت به دیگر برج ها سالم تر است . در دو سطح از ضخامت دیوار محوطه و برج های دونبشی ۸۳ تیر کش عبور کرده که ۳۹ تای آنها در دیوار محوطه تعبیه شده اندو ۴۴ تای آنها در برج های دو نبشی تعبیه شده است . این تیرکش ها با حاشیه های شیب دار از بیرون به شکل یک شکاف باریک مستطیل شکل،به ارتفاع ۱ متر و پهنای ۲۵ سانتی متر هستند.در داخل ، این شکاف ها به اندازه ۵۰ سانتی متر پهن تر می شوند. لبه های بالایی و زیرین این تیرکش ها دریک نقشه افقی قراردارند.شیب حاشیه در داخل ،طاقچه ای تو دیواری را تشکیل می دهد.تنها ورودی قلعه که دارای قوسی خیز بلند است. در وسط نمای جنوب شرقی قرار گرفته است. این ورودی با ارتفاع ۲متر و پهنای ۸۰/۱ متر به نسبت کل بنا کوچک است.در بالای ورودی روزنه ای با ارتفاع ۶۵ سانتی متر و پهنای ۱۲ سانتی متر وجود داردکه مانند تیرکش ها،دارای حاشیه شیب دار است.در داخل قلعه ،ورودی دارای یک درگاهی بلند است با قوسی خیز بلند.طبقه هم کف قلعه دارای دو لیوان و ۶ اتاق مستطیل شکل پشت به دیوار بیرونی ،به شکل قرینه ،پیرامون فضای مربع مرکزی قرار گرفته اند که راهرویی آن را احاطه کرده است.همه اتاق ها مستقل هستند و هیچ یک به دیگری راه ندارد و دسترسی به این اتاق ها از طریق راه دور – که اتاق ها را از فضای مرکزی جدا می کند-واز طریق ایوان ورودی امکان پذیر است.دو ایوان دارای طولی به اندازه ۱۵/۴ متر هستند. طول چهار اتاق در کناراین دو ایوان ،۵۰/۵ متر و طول دو تالار۳متر است. فضای مرکزی که تقریبا مربع شکل است، به اضلاع ۴۰/۳تا۶۰/۳ متر، از نوع چهار طاقی است واز چهار ستون که توسط قوس هایی به یکدیگر متصل شده اند ،تشکیل شده است.این فضا پوشیده نبوده زیرا ستون ها به شکل عمودی بالا می روند و هیچ گونه اثری از سقف بندی دیده نمی شود.دیوارهای داخلی بنا (به پهنای ۱۰/۱ متر)یعنی دیوار اتاق ها ، از خرده سنگ هایی که به کمک ملاطی غلیظ به هم چسبیده اند ، ساخته شده اند. اندوده ای از گچ که آثار آن هنوز در یکی از اتاق ها دیده می شود. نا همواری سطح دیوارها را پوشانده است.سقف دو ایوان و تالار ها به شکل طاق گهواره ای شکسته کم خیز است .ورودی چهار اتاق قوس خیز بلند دارد.ورودی تالارهای مستطیل شکل وستون های فضای مرکزی دارای قوس شکسته کم خیز هستند.درگاهی ورودی به یکی از اتاق ها از ورودی دیگر تالارها متمایز است ،به دلیل حضور یک بیرون نشستگی در دیوار،این درگاهی به طرف داخل پهن تر می شود.سقف راهروی پیرامون فضای مرکزی،مربع شکل و از نوع طاق گهواره ای است.در این راهرو طاق دار،در میان ستون شرقی ،فضای مربع شکل ودیوارهای بیرونی دو اتاق در ابتدای پلکانی قرار داردکه به طبقه دوم می رود.این پلکان روی یک طاق گهواره ای صعودی قرار گرفته است و دارای ۱۱پله به ارتفاع ۳۰ سانتی متروپهنای ۳۰/۱ تا۵۰/۱ سانتی متر است. تعداد وترتیب قرارگیری اتاق هایی که در طبقه دوم وجود داردبا طبقه هم کف یکسان است. اتاق ها اندکی بزرگ ترند زیرا دیوارهای بیرونی در این طبقه ،ضخامت کمتری دارند.(۲متر به جای ۱۰/۲متر در طبقه هم کف )طول دو ایوان به ترتیب ۴۰/۴ و۲۰/۴ متر است .چهار اتاق که در کنار این ایوان ها قرار دارند، طولی به درازای ۷۰/۵ متر دارند و دو تالار مستطیل شکل ۲۰/۸ متر طول دارند.پهنای دو ایوان ۸۰/۲ متر است ، ولی تالارهای دیگر به همان پهنای ۱۰/۳ متر هستند. از فضای مربع مرکزی به اضلاع ۵۰/۳ متر ،چیزی جز پاسنگ چهار ستون باقی نمانده است. این بنا در تاریخ ۱۱/۶/۱۳۸۲ با شماره ۹۸۳۱ درفهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

 آتشكده كازرون نيزيكي از پنج آتشكده ساخته شده به دست مهر نرسي است.اين بنا در ده كيلومتري جنوب كازرون قرار دارد. بناي آن از سنگ و ملات گچ ساخته شده است. در حال حاضر ويرانه اي از اين آتشكده باقي مانده است.

آتشکده کازرون در سال ۱۳۱۸ و با شماره ۳۳۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. کاربری احتمالی بنا در زمان ساسانیان آتشکده بوده که با توجه به شواهد گوناگون، از جمله عدم تخریب آن در دوره‌های بعدی نظریات متعددی پیرامون کاربری آن مطرح می‌شود. مسیر جاده‌ای به سمت این آتشکده به شرح زیر است: از شهرستان کازرون به طرف منطقهٔ تفرجگاهی دریاچهٔ پریشان حرکت کرده، حدوداً ۲ کیلومتر مانده به دوراهی که یک طرف آن به دریاچه ختم شده و طرف دیگر جادهٔ جدید کازرون شیراز را پی می‌گیرد، در سمت راست و تقریباً در فاصلهٔ یک کیلومتری جاده بنایی چهارطاقی مربوط به دورهٔ ساسانیان قرار دارد.

توضیحات بیشتر پیرامون این بنا را بصورت گزیده‌ای از مقالهٔ «بنای کوچک عصر ساسانی در نزدیکی کازرون» «ماکسیم سیرو» که در سال ۱۹۳۸ نوشته و در کتاب کازرونیه (مجموعه مقالات کازرونشناسی دفتر اول نشر کازرونیه ۱۳۸۱) مجدداً به چاپ رسیده‌است:

نقشهٔ عمارت، بی‌نهایت ساده‌است: تالاری مربع که هر وجه آن با طاقی بیضی شکل به بیرون راه داشته و برفراز آن گنبدی نهاده بر گوشه‌بندی‌ها و فیل‌گوش‌ها. یکی از پایه‌ها و دوتا از طاقی‌ها ویران شده‌اند. (البته در حال حاضر دوتا از پایه‌ها و سه‌تا از طاقی‌ها ویران شده‌اند و همانگونه که در عکس می‌بینید تنها دو پایه و یک طاقی از بنای مذکور به جا مانده‌است.)
ابعاد خارجی بنا، ۳۰/۵×۳۰/۵ متر، ضخامت دیوارها یک متر و دهانهٔ طاق‌ها ۵۰/۲ متر است. پایه‌ها از قطعه سنگ‌هایی که ناهمواری‌های آنها را تراشیده‌اند، در چینه‌های منظم به کمک ملاطی ضخیم از گچ ساخته شده‌اند. این نحوهٔ سنگ‌چینی، به طوری که در ریزش‌های سمت جنوبی و غربی ملاحظه می‌شود، در داخل پایه‌ها نیز ادامه داشته‌است. ضربی طاقی‌های بیضی، (ارتفاع از زیر دهانه طاقی تا کف زمین حدود ۴۰/۲ متر) که یکی از آنها سالم باقی مانده، به کمک قلوه سنگ‌ها، که اندازهٔ خاصی ندارند، انجام شده. این ضربی‌ها را فقط ملاط گچی که در منطقهٔ کازرون کیفیت فوق‌العاده‌ای دارد برپا نگه‌داشته، ولی باید بگوییم این شیوه از ساختمان، استفاده از چوب‌بست و تخته‌بندی را ایجاب می‌کند. گوشه‌بندی‌های چهارگانه که بر فراز سطح فوقانی طاقی‌های بزرگ ساخته شده، گنبد را نگه داشته‌اند.
گنبد به کلی خراب شده و از آن چیزی باقی نمانده‌است و بنابراین نمی‌دانیم آجری بوده یا از قطعات سنگ ساخته شده. به هر حال این گنبد طوری ساخته شده که به قسمت زیرین خود اتصال نداشته و فقط روی آن نهاده شده‌است.
بر طبق نقشه این بنا یک چهارطاق است که احتمالاً نیایش‌گاهی بوده که مأمن و پناگاه یک محراب آتش بوده‌است. از آن جا که این بنا در میان حصاری از تپه‌های کم ارتفاع قرار گرفته‌است، از فاصلهٔ دور دیده نمی‌شود و به همین جهت ما تصور می‌کنیم آتشکدهٔ کوچکی بوده خاص اهالی محل.
به دلیل روشی که در ساختن این بنا به کار رفته و از روی مصالح آن در می‌یابیم که هم زمان با بنای سروستان ساخته شده‌است. باید بگویم که با دیدن این بنا در وهلهٔ اول گمان کردیم در مقابل یکی از چهار آتش‌گاهی که به گفتهٔ طبری توسط «مهرنارسه» ساخته شده و پروفسور هرتسفلد بدون آن که دقیقاً محل آنها را تعیین کند آنها را واقع در درّهٔ بین کازرون و فراشبند می‌داند، قرار گرفته‌ایم. به گفتهٔ هرتسفلد یکی از این چهار آتش‌گاه – که دوتا بزرگ و دو دیگر کوچک بوده‌اند که در زمرهٔ کوچک‌ها قرار داشته، آتشگاه فراشبند است که شباهت‌های زیادی با بنای یاد شده دارد. به حال این بنا چه یکی از چهار آتش‌گاه مذکور باشد چه نباشد (ما نتوانستیم در این مورد اطمینان حاصل کنیم) باید گفت از همان گروه و متعلق به همان زمان یعنی دوران سلطنت بهرام‌پنجم (گور) می‌باشد.

آرامگاه علامه جلال‌الدین محمد دوانی، دانشمند بزرگ ایرانی؛ در روستای دوان واقع در ۹ کیلومتری شمال کازرون (استان فارس – ایران) قرار گرفته‌است. ساختمان آرامگاه بر خلاف توضیح زیر تصویر آرامگاه که بر اساس دوره حیات علامه آن را مربوط به دوره تیموری دانسته‌است، بنایی است بازمانده از چهارطاقی‌های دوره ساسانی و احتمالاً آتشکده بوده‌است.
مردم دوان در سده چهارم هجری اسلام را پذیرفته‌اند. این بنا در دوره اسلامی معمور بوده‌است و مثل بسیاری از بناهای پیش از اسلام به بنای اسلامی تغییر کاربری داده‌است.
در مورد چهارطاقی دوان باید گفت که به مدفن علمای دوان تبدیل شده‌است و نخستین کسی که در آن دفن شده، شیخ بزرگواری به نام شیخ علی ابن احمد خطیب، عارف نیمه قرن چهارم تا نیمه قرن پنجم می‌زیسته‌است و از مریدان شیخ ابواسحاق کازرونیست.
وفات وی سال چهارصد و چهل یک هجری قمری رخ داده‌است؛ بنابراین تاریخ دوره تیموری مربوط به شخص علامه دوانی است که به دلیل شأن و شخصیت والای او، وی را در این بنای باستانی دفن کرده‌اند.

کازرون یکی از شهرهای ایران است که در استان فارس قرار گرفته‌است. این شهر مرکز شهرستان کازرون با بیش از 90000 نفر جمعیت در رده ۹۲ شهرهای ایران قرار گرفته است. شهر کازرون در بخش غربی استان فارس با تاریخی کهن، دارای آثار باستانی و تاریخی فراوان است و در طول تاریخ مورد توجه سلاطین و صاحبان قدرت بوده است. به سبب جاذبه‌های تاریخی، فرهنگی، مذهبی و طبیعی همواره گردشگران بسیاری را به سوی خود فرا می‌خواند. کـازرون بارها به سبب زله با خاک یکسان و از نو ساخته شده است. نورد، بلدالعتيق، شهر كهنه، شهر سبز، گازرگاه، گازران، گازرون، كازران، كوه زران و دمياط عجم از نام‌های قدیمی و دیگر شهر و منطقه کازرون است.کازرون در دوره ساسانیان، به فرمان شاپور اول تأسیس شد. این شهر در دوران طلایی اسلام یکی از بزرگترین مراکز و موطن بسیاری از دانشمندان، شاعران، صوفیان و دیگر بزرگان بوده‌است، از این شهر همواره به عنوان یکی از مهم‌ترین و بزرگترین مراکز و شهرهای تمدن و فرهنگ اسلامی یاد می‌شود. کازرون یکی از مراکز علم و دانش اسلامی و نوآوری در دوران طلایی اسلام بود. . از سال قرن ۴ و ۵ قمری که این شهر توسط شیخ ابواسحاق کازرونی مسلمان شد. زبان اکثریت مردم کازرون فارسی است. هنرهای رایج در کازرون دولچه دوزی، نمدمالی و … هستند. پرونده شهر باستانی بیشاپور برای ثبت در میراث جهانی یونسکو ارسال شده است. این شهر دارای بناهای تاریخی و مذهبی بسیاری است که قابلیت گردشگری دارند. طبیعت کازرون نیز از مراکز گردشگری در فارس و ایران است. بزرگترین دریاچه آب شیرین ایران، دریاچه پریشان کازرون است. کازرون از شهرها و پایتخت‌های قدیمی ایران است و اکنون از نگاه جمعیتی، پنجمین شهر پرجمعیت استان فارس، نود و دومین شهر پرجمعیت ایران، سومین شهرستان پرجمعیت فارس، پنجاه و سومین شهرستان پرجمعیت ایران است. مسافت شهر کازرون با شیراز (نزدیکترین مرکز استان و شهرستان) ۱۵۰ کیلومتر و تا تهران ۱۰۶۰ کیلومتر است. اقتصاد شهرستان کازرون برپایه کشاورزی، دام پروری و صنایع استوار است. مهم‌ترین فرآورده‌های آن گندم، مرکبات، پنبه، صیفی جات، میوه‌های گوناگون و فرآورده‌های دامی است. در شهرستان کازرون کشاورزی صنعتی و سنتی رایج است. جمعیت کازرون شهری است با جمعیت ۸۷،۳۲۶ نفر (شهر کازرون) و ۱۲۸،۹۴۵ نفر جمعیت با حومه (بخش مرکزی) و ۲۵۸،۰۹۷ نفر جمعیت شهرستان کازرون (براساس سرشماری سال ۱۳۸۵). کشاورزی اقتصاد کازرون متکی بر کشاورزی است. منطقه ویژه اقتصادی با موضوع کشاورزی و صنایع تبدیلی به زودی در کازرون احداث خواهد شد. گوجه، زیتون، پرتقال و مرکبات و سبزی و بسیاری دیگر از محصولات کشاورزی کازرون در منطقه مشهور است. همچنین سیلوی ۵۰ هزار تنی گندم کازرون نیز در حال ساخت است. پوشش گیاهی پوشش گیاهی شهر کازرون، بیشتر درختچه زار و بوته‌زارهای باز است.در اطراف آن اراضی تحت کشاورزی و علفزار و چمنزار نیز هست. همچنین بخش انبوهی از جنگل‌های حومه این شهر را پوشش فشرده‌ای از بلوط در بر گرفته است.در بخش غربی کازرون نخلستان های وسیع و در جنوب آن نیز نرگس‌زارها و شقایق‌زارهای وسیعی قرار دارند. بهارنارنج نیز کازرون در منطقه مشهور است.

در كنار آبي رودخانه و بر بلنداي تپه‌اي در نزديكي روستاي بالاده در شهرستان كازرون، آتشكده‌اي به نام آتشكده‌ي جره، هنوز هم سرپاست. بي‌گمان نمي‌توان از كنار برخي‌چيزها، ساده، گذشت، يكي از آنها، بناهايي تاريخي همچون آتشكده‌ي جره، است كه به گواهي تاريخ، پيرامون آن، شهري بوده‌است، اما ديگر از آن شهر خبري نيست اما آتشكده هنوز هم برجاي است و پا در ركاب تاريخ كرده و ستون به خاك تفديده‌ي تپه‌ سپرده است.آتشكده‌ي جره را از سنگ و ملات گچ ساخته‌اند و مي‌گويند كه اين آتشكده يكي از ده‌ آتشكده‌اي است كه به دستور «مهرنرسي»، وزير بهرام پنجم، ساخته شده است.البته يكي از چيزهاي ديگري كه بايد درباره‌ي اين آتشكده دانست اين است كه آتشكده‌ي جره در جايي و در مكاني بنا شده كه از نگاه تاريخي پيشينه‌اي بسيار دارد به‌ويژه در زمان ساسانيان.اين آتشكده ميان شاپور تا فيروزآباد بنا شده‌است، در گستره‌اي كه آن را مي‌توان پايتخت ساسانيان و يا سرآغاز شكل‌گيري ساسانيان به شمار آورد.آتشکده‌ي جره را با سنگ‌های تراش‌خورده و با نمایی محدب به بلنداي(:ارتفاع) ١٤ متر، بنا گذاشته‌‌اند. درگاه‌هایي گسترده و سقفي با معماري ويژه دارد كه بي‌گمان از برجستگي‌هاي اين آتشکده است هرچند كه سال‌هاست آتشي در آن، زبانه نمي‌كشد اما شكوهش را بايد ديد.

آتشکده جره را با سنگ­های تراش خورده و با نمایی محدب بنا نهاده­اند. وجود درگاه­های وسیع و شکل خاص سقف آن نیز از دیگر ویژگی­های خاص معماری آن محسوب می­شود. بسیاری بر این عقیده ­اند که آتشکده جره یکی از چارطاق­های اربعه­ی معروف است که توسط »مهرنارسه« (یکی از قدرتمندترین و متنفذترین شخصیت­ها در میان بزرگان عصر ساسانی) بنا نهاده شده است.طبق مستندات تاریخی مهرنارسه در جره و دشت بارین (برخی معتقدند همان دشت­برم) بناهای متعدد و باشکوهی را برپا کرد و آتشکده­ای را نیز در »آب­روان« که تا چند قرن پس از انقراض ساسانیان هنوز برپا بود، ساخت. همچنین وی در نزدیکی همان منطقه چهار ده دیگر را آباد کرد و در هر کدام از آنها آتشکده­ای را بنا نهاد و یکی را به نام خود (»فرامرزاورخذایا« (خداوندا مرا بالا ببر)) نامید و سه آتشکده­ی دیگر را به نام سه تن از فرزندانش نامگذاری نمود.کارداران« واقع در منطقه­ی فراشبند، »ماگشنسپان« واقع در نزدیکی کازرون و »زروانداذان« در منطقه­ی جره، آتشکده­هایی هستند که مهرنارسه بنا نهاد و بنا بر اعتقاد بسیاری از باستان­شناسان چهارطاقی­های موجود در فراشبند و کازرون و جره همان آتشکده­های این شخص متنفقذ دوران ساسانی هستند.آتشکده جره صرفنظر از کاربرد چهارطاقی به عنوان آتشکده یا هر نام دیگر، سازوکار خاص تقویمی و گاهشماری جالب توجهی دارد. با بررسی و شناخت بهتر این سازوکار به وضوح درمی­یابیم که ساخت چنین بناهایی نشانه­ای است از دانش و علوم دقیق در ایران­باستان، دانشی که در طی هزاران سال به جای آنکه بر آن افزوده شود، از یادها رفته و به فراموشی سپرده شده است.

برای معرفی و شناخت سازوکار ذکر شده در آتشکده جره کازرون ابتدا بایستی مقدمه­ای در خصوص گردش ظاهری خورشید و کاربرد آن برای سنجش زمان و تنظیم تقویم خورشیدی را مرور نمود.برای سنجش آغاز سال و آغاز فصل با استفاده از آتشکده جره بایستی از گوشه­ها و زوایای داخل آن استفاده کنیم. رصد و سنجش سایه­ها در حدود ۲۰دقیقه پس از طلوع خورشید انجام می­شود. چرا ۲۰دقیقه پس از طلوع خورشید و نه دقیقاً بلافاصله پس از طلوع خورشید؟ به این خاطر که هنگام طلوع خورشید، پرتوهای آن بیشترین مسافت را در جو طی می­کند و احتمال اینکه گرد و غبار موجود در جو و در افق و نیز مه صبحگاهی مانع از رسیدن پرتوهای خورشید به آفتاب­سنج­ها شود، بسیار زیاد است. در نتیجه رصد سایه­ها را دقایقی پس از طلوع خورشید انجام می­دادند.پرتوهای خورشید بامدادی در نخستین روز از هر فصل در امتداد خطوط مشخص شده در نقشه می­تابند. (خط­ها مرز میان آفتاب و سایه را نشان می­هند.) بنابراین مطابق نقشه مربوط به پلان آتشکده جره هنگامی که پرتوهای بامدادی خورشید در مسیر AB واقع شوند و شخص ناظر به گونه­ای بایستد که در فاصله چندمتری از آتشکده و در امتداد خط مذکور بتواند طلوع آفتاب را دقیقاً در فاصله­ی اندک میان زوایای داخلی دو پایه­ی آتشکده مشاهده نماید، شب یلدا پایان یافته و فصل زمستان آغاز می­شود.همچنین اگر پرتوهای بامدادی خورشید در مسیر CD واقع شوند و شخص ناظر به همان شیوه­ی مذکور طلوع آفتاب را این بار از زوایای داخلی دو پایه­ی دیگر مشاهده نماید، می­تواند دریابد که فصل تابستان آغاز شده است.اما نکته­ی حائز اهمیت و حساس دیگر مربوط به رصد کردن طلوع خورشید صبح­گاه پاییز و بهار است که به خصوص در ایران باستان اهمیت ویژه­ای داشته است. چراکه جشن نوروز از برجسته­ترین جشن­های ایرانیان به شمار می­آمده و تعیین زمان دقیق آن حساسیت­های خاص خود را داشته است.

در محوطه ارگ شاهی بنایی باقی مانده که به سبک مدارس دوره اسلامی بنا شده است. این بنا که به احتمال زیاد ساسانی بوده و بعد ها در دوره اسلامی دچار تغییر کاربری شده ، متعلق به قرن چهارم هجری یعنی دوره آل بویه است ، در صحن مرکزی این بنا ته ستون هایی وجود دارد که بر روی آنها کتیبه هایی به خط کوفی نقر شده است. كتيبه هاي موجود بر پايه ستون ها كمك شاياني به تاريخ گذاري اين بنا كرده است . بر روی ته ستون های مذکور، پایه هایی احتمالاً چوبی وجود داشته که نگه دارنده سقف بنا بوده است . ورودی این مدرسه به شکل خاصی است بطوری که با قامت ایستاده نمی توان وارد آن شد .